Jeśli spodziewasz się dziecka, być może zastanawiasz się, jakie szczepienia dla noworodków powinnaś wykonać. Omówimy tu szczepionki przeciwko błonicy, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B i krztuścowi. Ponadto omówimy szczepionkę PCV13 i inaktywowaną szczepionkę przeciwko polio oraz to, czy należy podawać dziecku obie te szczepionki. Jeśli nadal nie jesteś zdecydowana, przeczytaj nasze informacje na temat różnic między trzema rodzajami szczepień.
Pierwsze szczepienia noworodków
Szczepionka skojarzona chroni Ciebie i Twoje dziecko przed trzema poważnymi chorobami bakteryjnymi: tężcem, błonicą i krztuścem. Tężec powoduje gruby nalot na gardle i może powodować problemy z oddychaniem, paraliż, a nawet niewydolność serca. Błonica może powodować bolesne skurcze, a nawet drgawki. Chociaż krztusiec może powodować łagodny kaszel, nadal jest poważną chorobą.
Istnieje kilka czynników, które należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o szczepieniu. Na przykład u niemowląt ryzyko zachorowania na krztusiec jest mniejsze, jeśli były one szczepione przez co najmniej cztery lata. Podobnie noworodek ma mniejsze szanse na zachorowanie na krztusiec, jeśli otrzymał szczepionkę DTaP w ciągu 72 godzin od podania pierwszej dawki.
Jeśli dziecko ma gorączkę, powinno poinformować o tym lekarza przed szczepieniem. Ponadto nie należy podawać dziecku szczepionki, jeśli ma ono gorączkę lub jest w trakcie innych chorób. Szczepienia chronią noworodki przed niektórymi chorobami i mogą pomóc zaoszczędzić pieniądze na rachunkach za leczenie.
PCV13 a inaktywowana szczepionka przeciwko polio
W badaniu niemowlęta zostały losowo przydzielone do szczepionki PCV13 lub inaktywowanej szczepionki przeciwko polio. W badaniu wzięło udział 606 noworodków, z czego 303 dzieci w każdej grupie otrzymało odpowiednią dawkę szczepionki. Obie grupy otrzymały jednocześnie szczepionkę DTaP-HBV-IPV/Hib. W tabeli 1 przedstawiono charakterystykę demograficzną badanej populacji. Obie grupy były podobne pod względem wieku, płci i rasy. Obie grupy otrzymały badaną szczepionkę zgodnie z protokołem. Spośród 303 zaszczepionych niemowląt tylko 2 niemowlęta otrzymały pierwszą dawkę szczepionki badanej, a 29 osób otrzymało drugą dawkę w grupie maluchów.
W badaniu wykazano, że PCV13 może zwiększyć ochronę przed poważną chorobą pneumokokową, a także ułatwić jej podawanie. Należy zauważyć, że badanie zostało sfinansowane przez firmę Wyeth Vaccines Research, która w październiku 2009 roku została przejęta przez firmę Pfizer Inc. Chociaż celem badania było porównanie bezpieczeństwa obu szczepionek, autorzy stwierdzili, że PCV13 zwiększyła skuteczność inaktywowanej szczepionki przeciwko polio u noworodków.
Badanie wykazało również, że jednoczesne stosowanie bOPV i IPV zapewniało podobne wskaźniki serokonwersji IgA przeciw rotawirusom u niemowląt. Co więcej, obie szczepionki miały podobne GMC. Ponadto badanie przeprowadzono w warunkach braku zaślepienia, a populację badaną zebrano w siedmiu “vacunatorios” w Chile. Do tych klinik zostanie skierowane zaproszenie do udziału w badaniu, co zwiększy prawdopodobieństwo włączenia do badania zdrowych niemowląt.
Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B a szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B
Chociaż szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B stosowana w szczepieniach noworodków jest wysoce skuteczna, to wiąże się ona z pewnymi działaniami niepożądanymi. Szczepionka może powodować niewielki dyskomfort podczas szczepienia, ale u większości niemowląt, które ją otrzymały, nie występują żadne problemy. Niektórzy rodzice obawiają się szczepionek ze względu na sprzeczne informacje. Nie ma jednak dowodów na to, że szczepionki te zwiększają ryzyko wystąpienia u niemowląt problemów neurologicznych, takich jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, autyzm czy stwardnienie rozsiane.
Szczepienie noworodków przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B jest wysoce zalecane. Szczepionka chroni noworodki przed nieświadomym kontaktem z osobami chorymi na wirusowe zapalenie wątroby typu B. Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B może być śmiertelne i utrzymywać się u niemowląt przez wiele lat. Wirus ten jest jednak bardzo zaraźliwy i może żyć w niemowlęciu przez wiele lat. Warto jednak rozważyć zaszczepienie noworodków przeciwko WZW typu B, jeśli jesteś w grupie wysokiego ryzyka zachorowania na WZW typu B.
W przypadku noworodków szczepionkę przeciwko WZW typu B można podać 24 godziny po urodzeniu. Niemowlęta, u których poziom przeciwciał anty-HBs jest mniejszy niż 10 mIU/mL, powinny być ponownie zaszczepione. Badanie serologiczne po szczepieniu powinno być wykonane około miesiąca po podaniu ostatniej dawki szczepionki. Nie ma dostępnych badań wykazujących dodatkowe korzyści ze szczepienia przeciwko HepB u niemowląt z małą masą urodzeniową.
Podstawowe szczepienia noworodków
Istnieją dwa rodzaje szczepionek dla niemowląt zapobiegających tężcowi i krztuścowi. Pierwsza z nich to Tdap, a druga to szczepionka przeciwko krztuścowi. Każda z nich jest jednorazowym zastrzykiem, który chroni dziecko przed zachorowaniem. Te dwie szczepionki są zalecane dla dzieci poniżej siódmego roku życia. Szczepionka Tdap jest również zalecana dla dorosłych. Przedszkolaki i nastolatki powinny otrzymać szczepionkę Tdap między 11 a 12 rokiem życia. Dorośli powinni otrzymywać dawkę przypominającą co 10 lat.
Chociaż objawy obu chorób są takie same, niemowlęta, które nie zostały zaszczepione, są bardziej narażone na ryzyko wystąpienia ciężkiej choroby układu oddechowego. Krztusiec jest bardzo zaraźliwy i przenosi się na niemowlęta przez starsze dzieci. Jeśli nieszczepione dziecko zachoruje na krztusiec, będzie miało silny kaszel, a nawet może złamać żebro. Krztusiec jest bardzo zaraźliwy – szacuje się, że osiem na dziesięć osób, które mają kontakt z zakażonym niemowlęciem, zachoruje na niego samo. Choroba ta jest często błędnie rozpoznawana u niemowląt, ale zdarza się, że starsze dzieci przenoszą ją na niemowlęta.
Tężec jest chorobą układu oddechowego wywoływaną przez bakterię, która żyje w brudzie i ziemi. Jest bardzo zaraźliwa i powoduje silny kaszel, któremu może towarzyszyć przeraźliwy odgłos krzyczenia. Nieleczony krztusiec może prowadzić do poważnych powikłań, w tym do niewydolności serca i paraliżu. Nieleczony może nawet spowodować śmierć.
Szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B a błonica i krztusiec
Z kolei szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B chroni dziecko przed wirusowym zapaleniem wątroby typu B, poważną chorobą, która atakuje wątrobę. Jest ona przenoszona poprzez kontakt z płynami ustrojowymi. Niektóre kobiety w ciąży przenoszą tę chorobę na swoje dziecko, co często prowadzi do długotrwałych chorób. Podobnie osoby chore mogą z łatwością zarażać inne osoby, nawet o tym nie wiedząc, a choroba może być przenoszona z jednej osoby na drugą.
Chociaż szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B rzadko wywołuje poważne reakcje, ważne jest, aby jak najszybciej poddać się niezbędnym szczepieniom. Noworodki są podatne na szereg chorób zagrażających życiu i potencjalnie zagrażających życiu. Dlatego ważne jest, aby przestrzegać kalendarza szczepień zalecanego przez lekarzy i postępować zgodnie z aktualnymi wytycznymi COVID-19.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B i błonica to dwie z najczęstszych infekcji występujących u noworodków, ale są one równie ważne dla ich zdrowia. Szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B chroni przed wirusem, który powoduje zapalenie wątroby i śledziony. Chociaż obie szczepionki są skuteczne w walce z tymi chorobami, niektóre z nich mają skutki uboczne, zwłaszcza u kobiet w ciąży mnogiej. Jednak dawki toksoidu krztuścowego w szczepionce przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B są znacznie niższe niż dawki toksoidu tężcowego w szczepionce przeciwko tężcowi.
Korzyści płynące ze szczepienia noworodków
Wielu rodziców zastanawia się nad korzyściami płynącymi ze szczepień noworodków, ale jakie są dostępne opcje? Istnieje wiele szczepionek do wyboru, w tym szczepionka DTaP, która chroni przed trzema potencjalnie zagrażającymi życiu chorobami bakteryjnymi. Należą do nich tężec, błonica i krztusiec. Tężec wpływa na nerwy i powoduje blokadę szczęk. Błonica ma wpływ na oddychanie i gardło u małych dzieci, a także może uszkodzić serce i nerki. Krztusiec to infekcja bakteryjna, która dotyka niemowlęta i również stanowi poważne zagrożenie.
Kiedy należy wybrać szczepionkę dla noworodka? W przypadku ciężkiej alergii lub umiarkowanej choroby można opóźnić lub zrezygnować z podania szczepionki, ale należy to omówić z lekarzem. Ważne jest, aby przestrzegać harmonogramu szczepień podanego przez lekarza, ponieważ każde szczepienie ma swoje własne wytyczne dotyczące tego, kiedy należy je odłożyć lub z niego zrezygnować. Jeśli masz wątpliwości co do korzyści lub ryzyka związanego z daną szczepionką, przed jej wyborem omów je z lekarzem dziecka.
Chociaż ważne jest, aby chronić dziecko przed grypą, wiele szczepionek ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju układu odpornościowego dziecka. Wiele szczepionek podawanych jest w seriach, co pomaga wzmocnić układ odpornościowy. Niektóre szczepionki trzeba powtarzać kilka razy, a inne nie. Istnieją też szczepionki, których nie trzeba powtarzać. Dlatego właśnie należy starannie dobierać szczepionki dla noworodków.
Krztusiec i błonica
Debata na temat szczepień noworodków przeciwko krztuścowi i błonicy trwa i trudno jest określić, która szczepionka jest najlepsza. Obu chorobom można w dużej mierze zapobiegać, ale mogą one również powodować poważne problemy zdrowotne. Na przykład w Stanach Zjednoczonych zaleca się, aby wszystkie kobiety w ciąży otrzymały szczepionkę przeciw tężcowi, błonicy i krztuścowi (Tdap). Jak wynika z badania, szczepionka Tdap wiązała się z mniejszą częstością występowania krztuśca u niemowląt kobiet, które w czasie ciąży były szczepione szczepionką Tdap.
Na początku lat 20. ubiegłego wieku błonica była główną przyczyną zgonów dzieci i młodzieży. Na szczęście wprowadzenie w Stanach Zjednoczonych szczepionki przeciw błonicy pozwoliło niemal całkowicie wyeliminować tę chorobę. Chociaż nadal zdarzają się przypadki zachorowań na błonicę, są one niezwykle rzadkie. A ponieważ choroba ta ma niezwykle niski wskaźnik przeżywalności, ryzyko zachorowania na nią jest znacznie niższe niż w przypadku szczepionki przeciwko krztuścowi.
Krztusiec jest chorobą wysoce zakaźną, ale jest też bardzo niebezpieczny dla niemowląt. Charakteryzuje się uporczywym kaszlem, który bardzo trudno powstrzymać, a nieleczony może prowadzić do drgawek, a nawet śmierci. Na szczęście szczepionka przeciwko krztuścowi chroni niemowlęta przed zachorowaniem na tę chorobę. Ponadto szczepionki chronią przed zachorowaniem dzieci nieszczepione. Jest to kluczowa kwestia przy podejmowaniu decyzji, czy podać noworodkowi szczepionkę przeciwko krztuścowi, czy nie.
